วันศุกร์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

เรื่องมันเศร้า


ออกเรือไกล ล่องอยู่ กลางทะเล

มีพ่อเข แม่พาย ลูกนั่ง
ล่องลอย ในธารชีวิตด้วยความหวัง
เพียงถึงฝั่ง สมใจหมาย ดั่งใจปอง
คลื่นลูกใหญ่มิอาจจม เรือเราได้
มีเพียงคลื่นของหัวใจ ที่รุมเร้า
บ่มเพาะความขัดแย้ง ในเรือเรา
ถึงคราวเศร้า เรืออับปาง กลางใจตน

วันศุกร์ที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2556

"""""เหนื่อย"""""ที่สุด""""""



ผมหนาว ผมเหนื่อย ผมล้า



ผมจึงมาหา ความหมาย


ความรักที่ว่ายิ่งใหญ่


นานไปเป็นเพียง สายลม


ปัญหา


โลกใบนี้ไม่มีใครไม่เคยพบปัญหา
อยู่ที่ว่า จะเสพมันในแบบไหน
เสพจนติด คิดจนตายไม่ได้อะไร
หรือจะเสพเอามันใส่ใจ "ใช้เป็นครู"

ปัญหาทำให้เกิดปัญญา  อยู่ที่ว่าเรามองมันแบบไหน

วันพุธที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556

Blog แรกครับ

นี่เป็น Blog แรก ของผม เริ่มต้น จะเริ่มต้นยังไงดี
วันนี้รู้สึกเบื่อกับการทำงานแต่ก็ต้องนั่งทำไปเรื่อย ๆ เพราะคำว่าหน้าที่ นี่แหละครับ
ผลจากที่ต้องทำงานต่อตอนกลางคืนหลังจากทำงานประจำตอนกลางวัน
เลยรู้สึกเบื่อ ๆ ชอบกล ง่วงเหงา หาวนอน.....กาแฟ...ช่วยผมได้ (ในระดับหนึ่ง)
การพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานก็ช่วยเราได้นะครับ(เฉพราะคนที่คุยกับเรารู้เรื่องนะครับ อิ ๆ ๆ )
แต่บางคนนี่ซิ คุยยังไงก็ไม่รู้เรื่อง คุยกับเราก็ไม่รู้เรื่อง กับคนอื่นก็ไม่รู้เรื่อง
เพื่อนร่วมงานบางคนก็ขี้บ่น ไม่รู้บ่นทำไม บ่นไปก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขี้น
เขาคงไม่รู้หรอก ว่า 1 ใน 3 ในการใช้ชีวิตในแต่ละวัน เราอยู่ที่ทำงาน
เราควรทำให้ที่ทำงานนั้นน่าอยู่ และมีความสุข มากกว่าที่จะทำให้ที่ทำงานน่าเบื่อ
คงจะทุกข์ไม่น้อยถ้าเราต้องอยู่และเสพพฤติกรรมของเขาที่ไม่ค่อยจะถูกใจเราเลย
หากเราไม่ปรับเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเขา ๆ เราก็คงจะเหนื่อยไม่น้อย
"เราไม่สามารถเปลี่ยนสีของใบไม้จากสีเขียวได้
 แต่เราสามารถมองใบไม้ให้เป็นสีอะไรก็ได้"